فارغ از هیاهوی آدمک ها و دنیایشان،فارغ از آلونک های آجری و مرکب های آهنینشان،فارغ از هر چه که هست و هر چه که نیست،هرچه که رحمت بود هر آنچه که حکمت شد،هر چه کردیم ودیده شد و دیده نشد،سرفه های خشک قلممان را مرهمی باشیم بهتر است...
روز ولادتت روز شوق علی ترین مرد دنیاست که به شوق بودن با تو علی شد.
دلم می خواهد امروز با قلمی دیگر بنویسم که ملایک بخوانند و کل بکشند که فاطمه آمد.
آمد که گلایه های محمد(ع) و تنهایی های علی را مرهمی باشد که نکند پدر گلایه هایش را درون خود بریزد و عاشق ترین مرد عالم،از تنهایی اشک بریزد در خلوت های پر از بغضش...
مادرم
فاطمه جان
زهرای علی
دلم میخواهد امروز دستم که بر قلم می رود قلم شوقم را برای نوشتن ببیند و کاغذ از اشک های شوقم خیس شود.
میخواهم امروز صدای فاطمه آمد،از بین نوشته هایم،گوش فلک را کر کند.
آخر میدانی چیست؟
فاطمه ترین فاطمه آمده...
مادرترین مادر آمده ...
عاشق ترین همسر آمده...
از امروز می آیی که بشوی میوه ی دل محمد(ع) و عزیز دل مرتضی.
می آیی که بشوی مادر حسین که تو کوثرانه ی کرب وبلایی...
امروز آسمان آبی تر از هرروز دیگری نجوا میکند در گوش عالمیان که فاطمه آمد...